ფეისბუქ გვერდი „იაზროვნე პოზიტიურად“, ჟურნალისტ მაია ასათიანის წიგნიდან ამონარიდს ავრცელებს, სადაც ის თავის გარდაცვლილ შვილზე წერს.
„როცა შვილი გარდამეცვალა, ხორხიდან ხმა არ ამომივიდა. იმ ჩემი ნამდვილი მარტოობის პირველ წამებში ქვა გავხდი. ასფალტის ნატეხი. უგრძნობი და გახევებული. იმ ქალის გაყინული კივილი, მთელი ცხოვრება შიგნიდან რომ მანგრევდა, გაჩუმდა. ახლა მე ვიყავი ის ქალი… ეს რომ მოხდებოდა, ვიცოდი. ვიცოდი სულ… და სულ მეგონა , რომ ჩვენი საერთო ჭიპლარის გაგლეჯა ცუნამივით დამეჯახებოდა და მომკლავდა… არ მომკლა.
მაია ასათიანი
“სიცოცხლე ოცდახუთჯერ წამში”
გთხოვთ გამოგვყევით ინსტაგრამზე https://instagram.com/psychology0123/“.