“პატარძალს მოაკითხა მანქანამ, შემოგვიბრუნდა – ქუთაისში მივდივარ, არ გაბედოს ვინმემ დამედევნოს ან იქ ჩამომაკითხოსო, გვირგვინი და ფატა ბუჩქზე მიაკიდა და წავიდა…”
ბოტანიკოსი და „გარდენიას“ მფლობელი, ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში საინტერესო ამბავს იხსენებს.
“მსგავსი ამბავი მარტო კინოში თუ მინახავს, მგონი იქაც არა…
ჯერ გაზაფხული იყო. ახალგაზრდა, ლამაზი წყვილი მოვიდა ბაღში საქორწილო წვეულების პირობების შესატყობად. ვისაუბრეთ, გავიგე მათი სურვილები, მოთხოვნები, რა და როგორ წარმოედგინათ. შემდეგ შეხვედრაზე მშობლები მოიყვანეს, შევთანხმდით, დავგეგმეთ, ავეწყვეთ. სექტემბერში დავჯავშნეთ შაბათი დღე, როგორც ხდება ხოლმე ხშირად, მშობლებმა გადაიხადეს ყველაფერი. მას შემდეგ შეყვარებულ წყვილს სამჯერ კიდევ შევხვდით, ყვავილის ფერი, გირლიანდის ფორმა, მუსიკალური პროგრამა, შუშხუნები ტორტის გაჭრისას, მენიუს დეტალები, განათება, გახმოვანება, საქორწილო ფოტოსესიის წვრილმანები, ფოტაგადაღებისთვის გვირგვინის და თაგულის ზომა და ფერიც კი შევათანხმეთ. ღვინო კახელმა ბიძამ ითავა საკუთარი მარნიდან. უშველებელი, ლამაზი ჟოლოს ტორტი თავად დაუკვეთეს ცნობილ მცხობელს.
გახდა რვის ნახევარი, აჩოჩქოლდნენ სტუმრები, მოვიდნენ, მოვიდნენ… როიალთან დაჯდა მუსიკოსი, მოემზადნენ მევიოლინეები, არ შემოდიან…
დაბნელდასავით, ავანთეთ ჭაღები. უცნაური დაძაბულობაა, გამოჩნდა სიძე, შემოეხვივნენ. პატარძალი არ შემოდის, ბაღის შემოსასვლელში ზის სალაროს ოთახში. მიაკითხეს, არის გნიასი, არ შემოდის, არ შემოდის. სიძე ხან სტუმრებთან მოდის, ხან პატარძალთან გარბის. ღელავს დედა, სადედამთილო იღრინება, ვერაფრით არწმუნებენ, რომ შემოვიდეს. აღარაა საშველი, ჩავერიე, მივაკითხე, მოვეფერე, შევაქე, ვთხოვე, მარიამ, გელოდებით, მობრძანდით, უხერხულია… ისე, ასე, ვერაფერი, სიტყვასაც არ ძრავს… სიძემ რა ქნას, აღარ იცის, ვერაფრს ვშველით… არ გასულა ოცი წუთი პატარძალს მოაკითხა გამოძახებულმა მანქანამ, შემოგვიბრუნდა, უმისამართოდ თქვა: ბებია მომენატრა, ქუთაისში მივდივარ, არ გაბედოს ვინმემ დამედევნოს ან იქ ჩამომაკითხოსო, გვირგვინი და ფატა მოიხსნა, ბუჩქზე მიაკიდა და წავიდა…
არასდროს ასეთ უხერხულ მდგომარეობაში არ ვყოფილვარ, ყველა დაიბნა, დადუმდა… ვერავინ ვერც ვერაფერი ქნა ვერც ვერაფრი თქვა. ლუკმა რაა ის არვის აუღია, ჭიქა წყალი რაა, ისიც არავის დაულევია. როდის წავიდნენ სტუმრები ჩუმად, უსიტყვოდ, დარცხვენილი, ვერ გავიგეთ, დავრჩით გაოცებული, დაზაფრული.
ქალბატონმა ნინომ, რომელიც რიტუალების სასახლიდან მოდის ხოლმე ცერემონიის ჩასატარებლად, თქვა: ოცდაათი წელია ქორწინების სასახლეში ვმუშაობ, რაღა არ მინახავს, რას არ შევსწრებივარ, არაკებად შემიძლია გიმბოთ, მაგრამ ასეთი არაფერი შემხვედრიაო.
არ ვიცი, ვერაფერს ვამბობ, რამდენიმე დღე გავიდა და მაინც ვერაფერს ვამბობ.
ყველაფერი ხდება.
პურმარილი მოხუცთა თავშესაფარში მივიტანეთ გვიან ღამით დიდი ყუთებით”, – წერს ზურა შევარდნაძე.
