ევრო 2024-მა ბევრი რამ აღმოგვაჩენინა – მათ შორის – ეროვნული ნაკრების ფეხბურთელების განსაკუთრებული შესაძლებლობები. აღმოვაჩინეთ ფეხბურთელიც, რომელსაც აქამდე ბევრი არ იცნობდა – გიორგი გველესიანი, რომელიც ირანში თამაშობს. ნაკრების მაისურის მორგება მისი ოცნება იყო, ამ მიზანს კი 33 წლის ასაკში მიაღწია.
გველესიანი ყოველთვის გულდაწყვეტით საუბრობდა, რომ მას არ ეძლეოდა შანსი, ეთამაშა ეროვნულ ნაკრებში. ვილი სანიოლმა კი ნაკრების მაისური ყველაზე მნიშვნელოვან დროს შესთავაზა – ევროპის ჩემპიონატზე. როცა ეს მისმა ირანელმა თანაგუნდელებმა გაიგეს, გველესიანს განსაკუთრებულად უფრთხილდებოდნენ, რომ ევრო-ტურნირამდე მას ტრავმა არ მიეღო.
გიორგი გველესიანის ქართულ-ირანული ცხოვრება – იყო და არა იყო რა… ამ ამბავს, ალბათ, ასეთი დასაწყისი ყველაზე მეტად მოუხდებოდა, რადგან ზღაპარს ჰგავს, თუმცა ზღაპრულად არ დაწყებულა.
ჯერ ბურთი იყო, მერე დედამ საოცნებო მაისურიც უყიდა – “მანჩესტერის” მაისური, რომელიც ამ დღიდან ფეხბურთზე შეყვარებული ბიჭის თანამგზავრი და განუყრელი მეგობარი გახდა. ბავშვობის ფიქრები და სურვილები რეალობად მაშინ იქცა, როცა პატარა ეზო დიდმა მოედანმა ჩაანაცვლა, ქვებისგან სახელდახელოდ გაკეთებული კარი – ნამდვილმა ბადემ. ბუცები რომ არ ჰქონდა, ეს მწვრთნელს თავიდან ვერც კი გაუმხილა.
შვილისთვის მოსაყოლი ბევრი აქვს, გასახსენებელი – კიდევ უფრო მეტი, ბედნიერების იმ წუთებზე, მან და მისმა თანაგუნდელებმა მთელ ქვეყანას რომ გამოაცდევინეს – იმ ოცნებაზე, თაობებს რომ ჰქონდათ და მხოლოდ მათი თავგანწირული ბრძოლით ახდა.