“რანაირია ეს ცხოვრება, ბოლოს როდის ვნახე მამუკა და როდის ჩამეხუტა, აღარც მახსოვს, არადა, ცოტაა მისნაირი თბილი და მოსიყვარულე”

161

დღეს, სა­ქარ­თვე­ლო მა­მუ­კა ონაშ­ვილს ეთხო­ვე­ბა. მომ­ღერ­ლის სა­მო­ქა­ლა­ქო პა­ნაშ­ვი­დი ორი დღეა, რაც სი­ო­ნის სა­კა­თედ­რო ტა­ძარ­ში მიმ­დი­ნა­რე­ობს. ონაშ­ვი­ლის ახ­ლობ­ლე­ბი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში სამი დღეა, აქ­ვეყ­ნე­ბენ მას­ზე მო­გო­ნე­ბებს, გა­მო­სა­თხო­ვარ წე­რი­ლებს და ყვე­ბი­ან ერ­თად გა­დახ­დე­ნილ ამ­ბებს. მათ შო­რის არის, ბი­ძაშ­ვი­ლის შვი­ლი ირი­ნა ონაშ­ვი­ლი, რომ­ლის­გა­ნაც პირ­ვე­ლად გა­ი­გო სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ, რომ ხე­ლო­ვა­ნი ავა­რი­ა­ში მოჰ­ყვა.

ირი­ნა ონაშ­ვი­ლი:

“მარ­თლა წა­მია ეს წუ­თი­სო­ფე­ლი, რა­ღაც­ნა­ი­რად ვფიქ­რობ­დი ახლა და სი­ნა­ნუ­ლის შეგ­რძნე­ბა შე­მო­მაწ­ვა, რა­ნა­ი­რია ეს ცხოვ­რე­ბა, ბო­ლოს რო­დის ვნა­ხე მა­მუ­კა და რო­დის ჩა­მე­ხუ­ტა, აღარც მახ­სოვს, არა­და, ცო­ტაა მის­ნა­ი­რი თბი­ლი და მო­სიყ­ვა­რუ­ლე. ვერც და­გემ­შვი­დო­ბე დღეს, მა­პა­ტიე სულ ვი­ა­მა­ყებ შე­ნით, სულ ჩვენს გუ­ლებ­ში იქ­ნე­ბი…”