“ქალს ისე შერცხვა, სულ გაწითლდა, ძალიან იუარა…”

ისე ჭამდა, შეუძლებელი იყო ყურადღება არ მიგექცია – მოკრძალებულად, აწურული – აი, რომ იბოდიშებ, რომ მოგშივდა.

მერე ერთი უსაყვარლესი გოგო მივიდა, ნამცხვარი მიუტანა და ძალიან მორიდებით უთხრა, გთხოვთ, ნება მომეცით, ჩემ საყვარელ ნამცხვარზე დაგპატიჟოთ, ორივესთვის ვიყიდეო.

ქალს ისე შერცხვა, სულ გაწითლდა, ძალიან იუარა, მაგრამ გოგომ იმდენჯერ სთხოვა, ბოლოს დათანხმდა: რომ არ დაგიმალოთ, ძალიან მიყვარს ტკბილიო.

წავიდა ის გოგო, მოშორებით დაჯდა, თავისი საყვარელი ნამცხვარი ჭამა და იტირა.

პანდემია რომ გაქრება, უცხოებსაც გამოვეცხადები ხოლმე ჩასახუტებლად“,– წერს მაკა ცხვედიანი.