„წა­ვი­და ია. ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც მზე­სა­ვით გვათ­ბობ­და თა­ვი­სი კე­თი­ლი გუ­ლით“

პო­ე­ტი ია ნა­ნე­იშ­ვი­ლი გარ­და­იც­ვა­ლა. ქალი მძი­მე და­ა­ვა­დე­ბას ებ­რძო­და და ცოტა ხნის წინ მისი მდგო­მა­რე­ო­ბა დამ­ძიმ­და. მა­შინ მე­გობ­რე­ბი გა­ერ­თი­ან­დნენ და იას გა­და­სარ­ჩე­ნად ფულს აგ­რო­ვებ­დნენ, მაგ­რამ სამ­წუ­ხა­როდ მისი მდგო­მა­რე­ო­ბა მძი­მე იყო. მწე­რალს ორი მცი­რე­წლო­ვა­ნი გო­გო­ნა დარ­ჩა.

მწერ­ლის კო­ლე­გა ია კარ­გა­რე­თე­ლი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში წერს:

“წა­ვი­და ია. ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც მზე­სა­ვით გვათ­ბობ­და თა­ვი­სი კე­თი­ლი გუ­ლით”

“რო­გორ მამ­ხნე­ვებ­და, რამ­ხე­ლა სით­ბოს მჩუქ­ნი­და, თუმ­ცა მხო­ლოდ მე არა, ყვე­ლას გვჩუქ­ნი­და, თა­ვი­სი ყო­ვე­ლი სი­ტყვით”

“რო­გორ მტკი­ვა გული, ამ­დენ სი­ძულ­ვი­ლით და ღვარ­ძლით სავ­სე ადა­მი­ან­ში (რაც ჩვენს სფე­რო­ში ასე მრავ­ლა­დაა) ია ერ­თა­დერ­თი იყო, რო­მელ­საც არა­ვი­სი შურ­და, მის გულ­ში მხო­ლოდ იმე­დი, სი­კე­თე და სიყ­ვა­რუ­ლი იყო”

“ია, შენ დარ­ჩი ჩემს გულ­ში სა­მუ­და­მო თბილ მო­გო­ნე­ბად, ადა­მი­ა­ნად, რო­მე­ლიც ყვე­ლას­გან გან­სხვავ­დე­ბო­და თა­ვი­სი უბ­რა­ლო­ე­ბით და თბი­ლი გუ­ლით. მად­ლო­ბა “თეთ­რი ოც­და­ო­თხი თვის­თვის”, წიგ­ნის­თვის, რო­მე­ლიც ბო­ლოს მი­სახ­სოვ­რე და მად­ლო­ბა ყვე­ლა იმ თბი­ლი სი­ტყვის­თვის, რაც ჩემ­თვის გით­ქვამს”

“ჩვენ უნდა ვი­ცხოვ­როთ ისე, რომ თა­ვა­დაც ბედ­ნი­ე­რე­ბი ვი­ყოთ და სხვებ­საც ბედ­ნი­ე­რე­ბა მი­ვა­ნი­ჭოთ… სი­ცო­ცხლე მხო­ლოდ სი­კე­თის კე­თე­ბა­ში უნდა გა­ი­ღოს ადა­მი­ან­მა! სიყ­ვა­რუ­ლი და სი­კე­თე – აი, რისი მოს­წრე­ბა და კე­თე­ბა ევა­ლე­ბა ადა­მი­ანს ცხოვ­რე­ბა­ში, ბო­რო­ტი ადა­მი­ა­ნი გან­წი­რუ­ლია…

ბო­რო­ტე­ბით ნუ იცხოვ­რებთ ადა­მი­ა­ნე­ბო”!..

“წერ­და თა­ვის წიგნ­ში, და წერ­და მა­შინ, რო­დე­საც სიკ­ვდილს ებ­რძო­და, ეს ყვე­ლას რო­დის შე­უძ­ლია, ეს იამ შეძ­ლო”.

ია ნა­ნე­იშ­ვი­ლის ლექ­სე­ბი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ძალიან პო­პუ­ლა­რულია.