“ ისეთი განსაცდელები მქონდა, მეგონა, ტკივილისაგან სულს განვუტევებდი”

მამა შალვა კეკელია იუბილარია.

”დღეს 15 წელი შემისრულდა რაც მღვდელი გავხდი, უფლის ნებით და მისი უწმიდესობის ხელდასხმით, პირველ რიგში შენდობა მინდა ვთხოვო უფალს და იმ ადამიანებს რომელთაც გული ვატკინე, მადლობა მინდა გადავხადო მის უწმიდესობას, ჩემს სულიერ მოძღვარს პროტოპრესვიტერ გიორგი ზვიადაძეს ჩემს სულზე ზრუნვისთვის, ჩემს სულიერ ძმებს ქრისტეში, მშობლებს, მეუღლეს და შვილებს რომლებიც საოცარ ძალას მაძლევე იმისთვის რომ ბოლომდე დავიხარჯო, სულიერ შვილებს რომლებიც მასწავლიან ქრისტესთან ურთიერთობას, ყველა იმ ადამიანს რომელთა სიყვარულს ვგრძნობ ყოველ დღიურად… ბედნიერი ვარ რომ დავიბადე საქართველოში და საშუალება მომეცა ჩემ ქვეყანას და ეკლესიას ვემსახურო, ჩემი ცოდვილი სულით…

“ისეთი განსაცდელები მქონდა, მეგონა, ტკივილისაგან სულს განვუტევებდი, როგორც ცეცხლოვანი ღუმელიდან. მაგრამ, როგორც კი ჩაივლის განსაცდელი, ისეთი ნუგეში მოდის, თითქოს სამოთხეში იყო სხეულის გარეშე. უყვარხარ ქრისტეს, უყვარხარ ჩვენს ღმრთისმშობელს, წმინდანები გაქებენ, აგნელოზებს უკვირთ.
ხედავ, რამდენი სიკეთე მოაქვს განსაცდელსა და გასაჭირს? მაშ ასე, თუ გინდა, რომ შენც შეიცნო და იგემო ქრისტეს სიყვარული, მოითმინე, რაც შენს თავს მოიწევა. არა ის, რაც შენ თვითონ მოგწონს, არამედ ის, რითაც ისურვებს უფალი შენს გამოცდას. ის, რასაც ჩვენ ჩვენი განზრახვით ვაკეთებთ, არაფერია. ათასჯერ უფრო მაღალია ის, რასაც უფალი გვიგზავნის, ჩვენი განზრახვისდა საწინააღმდეგოდ. ძვალი ძვალზე და სისხლი სისხლზე – ასე ებრძვის ადამიანს მტერი ეშმაკი ღმრთის ნებით. იმდენად, რომ იგი დნება და ლღვება, როგორც ცვილი ცეცხლისაგან.
მაგრამ როცა გამოცდა ჩაივლის, მთლიანად სიხარულით ივსები. თვალისმომჭრელი ნათლით ხარ მოსილი და ხედავ საიდუმლოებებს, რომელთა გამოთქმა ენას არ ძალუძს. და მაშინ უკვე გწადია, ისევ მოვიდეს განსაცდელები, რადგან უკვე შეიცანი მათ მიერი სარგებლობა.”
იოსებ ათონელი(ისიხასტი)”