“ხუთი წლის მანძილზე დეპრესიაში ვიყავი და სახლში ვიჯექი, დიდად არავის მოუკლია თავი ჩემი მოკითხვით…”

ყველაფერი დაგეგმილი მექნება. არადა, არ მიყვარდა დაგეგმილი ცხოვრება, მაგრამ ამ ხუთმა წელმა აბსოლუტურად შემცვალა, რადიკალურად სხვა ადამიანი ვარ. საერთოდ კავშირი აღარ მაქვს ძველ მაიკოსთან და ძველ შეცდომებთან, კი, ხუთი წელი დავკარგე, მაგრამ ღირს, რადგან ძალიან, ძალიან კარგი გამოცდილება მივიღე და გაკვეთილები გავითავისე. ეს ყველაფერი ჩემდა სასიკეთოდ მოხდა და ახლა უკვე ბევრად დაბრძენებული, დადინჯებული და გააზრებული ვიწყებ ახალ საქმეს. არადა, მეგონა, „რასაცა გასცემ, შენია“, მაგრამ ასე არ ყოფილა. თურმე, ყველაფერი არ უნდა გასცე, უნდა აზროვნებდე და ახლა სხვანაირად მოვიქცევი, სულელივით გულს ყველას აღარ გავუღებ. როცა მაიკო კარიერაში კარგად იყო, ფინანსურად – ძლიერად, მაშინ სულ მაიკოსთან ერთად იყვნენ, ახლა კი, ბედნიერად დადიან ყველგან, ერთობიან და მაიკო აღარც ახსოვთ. არა უშავს, აღარც მჭირდება, მეორე სუნთქვა მეხსნება, ახალი ადამიანები შემოვიდნენ ჩემს ცხოვრებაში, ახალი კოლეგები და ჩემს სტუდიას შევაკლავ თავს.

– თქვი, ხუთწლიანი დეპრესიის დროს, ბევრს არ გავხსენებივარ და არ მოვუკითხივარო. ვინ იდგა ამ შენთვის ყველაზე რთულ პერიოდში შენ გვერდით, ვისაც გულს გადაუშლიდი?

– არასოდეს დამავიწყდება ლელა წურწუმია: რომ მიხვდა, საწოლიდან ვერ ვდგებოდი, სახლში გამომიგზავნა ლაბორატორია, რომ ანალიზები აეღოთ. მერე კაბა მიყიდა და მასთან, გადაცემაში მიმიყვანა. უდიდეს პატივს ვცემ ლელას და უარი ვერ ვუთხარი, საკუთარ თავს და სიკვდილს გადავაბიჯე, რომ იქამდე მივღოღებულიყავი.

– გარდა ამ ხუთწლიანი დეპრესიისა, იყო მომენტები, როცა ცხოვრებამ ზურგი შეგაქცია?

– ცხოვრებას ზურგი არ შეუქცევია, მე შევაქციე მას ზურგი. ეს ჩემი გადაწყვეტილება იყო, მე გავწყვიტე კატეგორიულად კონტაქტი ადამიანებთან, ხალხთან. ჩემთვის მიუღებელი ფაქტები მოხდა, რომელსაც ვერც კი წარმოვიდგენდი ადამიანებისგან, მეგობრებისგან, ახლობლებისგან. მერე ჩემი გამზრდელი ბებია და ბიძა დაიღუპა, რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა და ერთ კვირაში ორივე დავკარგე. თუმცა, კიდევ ერთხელ ვიტყვი, რომ ცხოვრება არავის აქცევს ზურგს, თვითონ ადამიანი აკეთებს ყველაფერს.

სრულად ნახავთ tbiliselebi.ge-ზე