“ერთ-ორ სიტყვას მეც გეტყვით გახარიაზე, თუ შეიძლება”

პოლიტოლოგ ლევან ლორთქიფანიძის შეფასება ყოფილი პრემიერის, გიორგი გახარიას პოლიტიკურ გააქტიურებასთან დაკავშირებით:

ერთ-ორ სიტყვას მეც გეტყვით გახარიაზე, თუ შეიძლება…

თავდაპირველად მის ძლიერ მხარეებზე გავამახვილოთ ყურადღება:
1. პანდემიის პერიოდში გახარია პანიკაში არ ჩავარდნილა. ავად თუ კარგად, სიმშვიდით შეხვდა ურთულეს გამოწვევას. პირველ ეტაპზე მოახერხა ძალების მობილიზება, ელემენტარული დისციპლინის დამყარება სამთავრობო უწყებებში, რათა კოვიდის შედეგად წარმოქმნილ სირთულეებს გავმკლავებოდით. საზოგადოების ნაწილში ის სიმშვიდესთან და წესრიგთან ასოცირდება.

2. საერთაშორისო აქტორებისთვის და ადგილობრივთა ნაწილისთვის შთამბეჭდავი იყო მისი თანამდებობიდან წასვლის სცენაც. ვიღაცებმა მისი გადადგომა აღიქვეს თავგანწირვად არეულობების თავიდან აცილების მიზნით. თითქოს გახარიამ დაამტკიცა, რომ მისთვის თანამდებობა ყველაზე მნიშვნელოვანი არ არის.
3. გახარიას უმთავრესი უპირატესობა მისი კონკურენტები არიან. უმრავლესობა დასანახავად ვერ იტანს ამ სპეკულიანტ და მიშას მონა ოპოზიციონერებს, ხალხს მოყირჭდა მათ უპრინციპობასა და მიდებ-მოდებაზე დაკვირვება. გახარია არწივისთავიანი ლომია კობახიძესა და თალაკვაძესთან შედარებით, ბრჭყვიალებს მათ ფონზე.  თუმცა, გახარიას წინააღმდეგაც მეტყველებს არაერთი გარემოება:

1. ხელისუფლებაში ყოფნისას მას უამრავი საშინელება აქვს გაკეთებული. მაგალითად, ხელი აქვს მოწერილი ნამახვანის პროექტზე, არ აქვს პასუხები 20 ივნისის დარბევის შესახებ დასმულ ყველა კითხვაზე. ბოლო წლებში ამ ქვეყანაში დატრიალებულ სხვა უბედურებებზე იგი თავის პასუხისმგებლობას ვერ გაექცევა.

2. ბევრჯერ მითქვამს და ვიმეორებ, ჩვენს პოლიტიკურ სისტემაში წესით და რიგით პრემიერი უნდა იყოს ნომერ პირველი ფიგურა. მას უნდა ჰქონდეს გავლენა პარლამენტზეც, მინისტრთა კაბინეტზეც… კობახიძეები და თალაკვაძეები ვერ უნდა აიძულებდნენ პრემიერს ასე მარტივად გადადგომას და გაქცევას. პრემიერი თავის გუნდში რაღაცას უნდა ნიშნავდეს, მას ანგარიშს უნდა უწევდნენ. პრემიერი, რომელსაც ასე მარტივად გააგდებენ თანამდებობიდან, ბოლომდე სერიოზულ შთაბეჭდილებას ვერ ტოვებს. პრემიერი გახარია უფრო მეტად ჰგავდა მაღალი რანგის დაქირავებულ მენეჯერს და არა პოლიტიკურ ლიდერს.

3. პოლიტიკისთვის უმნიშვნელოვანესია ადამიანური, ფინანსური და მედია რესურსები. გუნდის, ფულისა და მედიის გარეშე გავლენის მოპოვება შეუძლებელია. ჩვენ არ ვიცით რა რესურსები აქვს გახარიას? ვინ დგას მის გვერდით ან უკან?

მთავარი დასკვნა: ქართულ პოლიტიკაში ბრძოლები მიმდინარეობს მეორეხარისხოვან საკითხებზე – ვინ იქნება მთავრობაში? ვინ უფრო ხელსაყრელ გარემოს შექმნის ბიზნესისთვის? ვინ უფრო კარგად დაიცავს ინვესტორს? ვინ უფრო შეამცირებს სახელმწიფოს როლს საზოგადოებრივი ცხოვრების ყველა სფეროში?

გახარია სადაც არ უნდა წავიდეს, მაინც ბიზნესომბუდსმენად დარჩება. ცენტრალური საკითხები – დასაქმება, შრომის უფლებები, განათლება, ეკოლოგია, კეთილდღეობა, ადამიანების დაცვა ბაზრის დიქტატურისგან, მისთვის საინტერესო არასდროს იქნება!

მაშასადამე, ტელევიზორში პოლიტიკური გადაცემებისთვის თვალის მიდევნება შეიძლება უფრო საინტერესო გახდეს, მაგრამ მაცივარში ისევ უთო გვექნება შენახული.”- წერს ლევან ლორთქიფანიძე.